bugününü yarınını düşünmekle geçirdi. yarının ipuçlarını aradı bugünde.. geceye baktı, saat 11'e.. sonra 12'yi düşündü. buçuklarını pek sevmezdi bugünün.. buçukça yaşamayı da.. herşey tam olsun istedi. gece de aşk da ay da.. peki ya yarın? o da mı buçukluydu yoksa?

o gün günlerden dündü diye hatırlıyordu. aylardan bu ay, gecelerden sükut.. o gün denizin içinde karşıladı akşamı.. yağmurla kutluyordu deniz kadar soğuk gidişini.. kadehindeki kırmızıda ayın ışığı vardı. şehirde ise 15 milyon insan için tek bir yakamoz.. denizden şehre baktı, 15 milyonda bire.. birine.. fotoğraf kadar yalnız birine..

dönüp güncesine baktı.
gündüzüne..
etrafında masalar ve sandalyeler vardı
ayak altı fikirleri yerlerdeydi..
bir çift yaprak dalı,
yani bir çift göz..
papatyadan dudak olmaz ama,
yine de papatyadan bir dudak..
nefessizdi..
elleri de küçüktü,
ama saçları uzun..
karanlıktan ibret alıp güncesine baktı..
gündüzüne..
güncesi karanlıktı..
elleri kadar yumuk,
gözleri kadar göz,
nefesi kadar sade..