fiskos sohbetlerinde hep geçmişine bağlıydı dost bağırlarda.. zincirle.. alfabeden harf çıkarmak gibiydi, imkansızdı.. sessiz bile olsa ne çok şey eksiltirdi lugatından. sessiz sessiz.. usul usul yok olur dedi tat.. az önce geçmiş mi geçti önünden, ne? yok yok.. o geçen geçmiş değilmiş, geçmiş aslında geçmemiş..

yazdı..
aylardan kış, vakitlerden duruş..
ayrı düşmek diye yazdı..
ayrı düşmek soğuktu ama o yazdı..
ayrı düşmek diye yazdı..
ayrı düşmek dikti ama o yazdı..
günlerden bile yaz değildi ama o yazdı.
içine nefesini koyup üfleyeyazdı..
yine bir kış gününe, bundan 24 yıl öncesine yazdı.
ilk nefese yazdı..
ilk nefesler içerde kalmaz ya,
ilk nefese yazdı..
nefesine yazdı.
dimdik nefese yazdı..
evet evet
nefesine yazdı..
ve vakit,
yeni bir yıla yazdı..
mutlu yıllar
diye yazdı..

akrebi aheste, yelkovanı aceleci bir saatti.. hep korkulan karanığın altında kalmışı yine kitaplar. ve bakışlar dimdik karşıda..

işte şimdi bugündü dünden sonra.. yollar, yordamlar herşey bugün..

gözleri karanlık insalar vardı etrafta, sesleri hırıltılı.. kiremitin derdine düşüldüğü anda tuğlaların yokluğunu gördü, korktu..