8 Nisan 2008 Salı

o gün zaman kadar sakindi su.. suyu kucaklayan ağaca sırtını yasladı ve cebinden sigarasını çıkardı. soğuktan çatlamış dudaklarının arasına aldı sigarayı ve yaktı. gözleri uzağı pek iyi görmüyordu. o yüzdendi belki de, uçsuz bucaksız sanıyordu dünyayı.. bir süre oturduğu yerden kalkmadı. sırtı öyle kamburdu ki sadece bir noktada buluşuyordu ağaçla.. aklı hep sonlardaydı. birşeylerin sonunu arardı hep, merak ederdi. gökyüzünün, okyanusların, şehirlerin.. sigarasını bitirmeden söndürdü ve ayağa kalktı. aklından birşeyler geçiriyor gibiydi. bir son bulmuştu galiba bu defa kendine.. uçsuz bucaksız sandığı dünyaya son bir defa baktı ve cılız bedenini suyun sakinliğini bozmadan suya bıraktı..

Hiç yorum yok: