onu gördüğünde yağmur yağıyordu. gece her zamankinden daha geç kararmıştı o gün. belki de gözleri yüzündendi.. gözleri öyle güzeldi ki siyah beyaz bir kareye sığamazdı.. bir köşe başında öylece yağmuru seyrediyordu. buralardan olmadığı her halinden belliydi. bir hatırayı bekler gibiydi. onu gördüğünde öylece durdu.. bir süre bakışlarına baktı. sonra gözlerini bakışlarından alıp ağlayan bulutlara çevirdi.. ayağa kalıktı ve sokağın

ortasına yürüdü. gözleri halen bulutlardaydı. ince bedenini saklayan bol kıyafetiyle iki yana açtı kollarını.. avuçları yağmurla doldu.. gözlerini saatlerce ayırmadı bulutlardan. ve bulutlar da saatlerce ağladı..